Według WHO każdego roku notuje się około 170 – 190 mil. nowych przypadków rzęsistkowicy. Niektóre źródła podały że nawet 90% populacji jest zakażone Trichomoniasis.

Rzęsistek trafia do ciała dziecka w początkowej fazie ciąży.

Takie pasożyty jak toksoplazmy (atakują mózg) przekazywane są również przez łożysko. Często dzieci, które urodziły się zdrowym rodzicom pozostają wolne od pasożytów, dopóki są karmione piersią, lecz podczas wyjścia „w świat”, gdzie znajduje się kurz i brud, psy i koty oraz dorośli domownicy z robaczycami, w przeciągu 7-8 miesięcy zostają zarażone.

Niewidzialny świat zabija to, co w człowieku najświętsze krew i mózg; zmienia percepcję i psychikę człowieka. Nauka daje nam elektroniczne techniki diagnostyczne. Tylko te metody mogą dzisiaj uratować ludzi, przedstawiając im prawdę o przyczynie ich wszechogarniających problemów ze zdrowiem.

Rzęsistek

Jest to jednokomórkowy pasożyt Powoduje on powoli rozwijająca się chorobę zakaźną. Niestety, wolno rozwijające się choroby zakaźne mało interesują medycynę we wczesnym stadium procesu patologicznego. A kiedy pasożyty opanują cały organizm, zatrują człowieka produktami swojego metabolizmu, wywołują znaczne zmiany w organach i całych układach, a gdy choroba stanie się praktycznie niewyleczalna, wtedy już i medycyna nie pomoże.

Długotrwałe oddziaływanie na organizm enzymu wydzielanego przez rzęsistka powoduje wyniszczenie śluzówek, kości, narządów i całych układów. Tak przebiega lawinowe zasiedlenie całego organizmu za pośrednictwem krwi i limfy.

Rzęsistki przyswajają substancje odżywcze żywiciela, pochłaniając erytrocyty i leukocyty, wydzielając trujące nadtlenki, „brudny” cholesterol, kwas mlekowy i prowadząc do wycieńczenia, anemii, niedotlenienia i ruiny krwiotwórczych i limfotwórczych tkanek organizmu człowieka. Każde kolejne zarażenie rzęsistkiem od nowych nosicieli wzmaga agresję pomiędzy „zasiedziałymi” i „obcymi” pasożytami. Osłabienie odporności, towarzyszące chorobie pasożytniczej, otwiera wrota dla wtórnych zakażeń grzybiczych, wirusowych i innych… Oczyszczanie to jedyna metoda przywrócenia zdrowia. Palenie i alkohol, narkotyki i lekarstwa, chemiczne barwniki i konserwanty podrażniają rzęsistka. Przechodzi on w agresywną, ameboidalną formę i wzmaga tempo bezpłciowego mnożenia się metodą podziału Doświadczenia naukowców wykazały, że ludzki rzęsistek jest szczególnie toksyczny. Podczas zarażenia zwierząt doświadczalnych urogenitalną postacią rzęsistka ludzkiego obserwuje się rozpad organów wewnętrznych i węzłów chłonnych. Jelitowa postać rzęsistka (odkryta w 1926 roku) powoduje takie choroby : jak: krwawienie z jelita grubego, zapalenie śluzówki jelita grubego, zapalenie jelita cienkiego, zapalenie pęcherzyka żółciowego, obrzmienia, nadżerki, polipy, wrzody. Bladość skóry, anemia i osłabienie mięśni to także objawy zarażenia rzęsistkiem jelitowym.

Rzęsistek jamy ustnej

Mało zbadana forma. Obszar jego występowania to jama ustna, drogi oddechowe, migdałki, kieszonki dziąseł, flegma, spojówki oka i krew. Ropnie na skórze i guzy w płucach to często skutek zarażenia rzęsistkiem jamy ustnej. Doświadczenia naukowców dowodzą, że rzęsistek jamy ustnej może doprowadzić do paraliżu, nieżytu żołądka i jelita cienkiego, chorób stawów nóg, wątroby i innych organów, \ bezpłodności i poronień. Rzęsistek jamy ustnej jest najbardziej rozpowszechnioną formą tego pasożyta. Próchnica i parodontoza to rezultat jego działania.

Rzęsistek urogenitalny jest powodem zapaleń organów układu płciowego. Zarażenie następuje drogą płciową. Rzadziej zdarza się zarażenie przez kontakt z pościelą, przedmioty toaletowe itd. Noworodki mogą zarazić się od matki chorującej na rzęsistkowicę. Rzęsistek urogenitalny jest wrażliwy na oddziaływanie czynników zewnętrznych i szybko obumiera. Chorują zarówno mężczyźni jak i kobiety. U mężczyzn rzęsistkowica ta przebiega niezauważalnie. Może jednak wywołać zapalenie cewki moczowej. Pojawiają się wówczas nieznaczne ilości śluzowatej wydzieliny. Nieleczona rzęsistkowica u mężczyzny przerzuca się na najądrza. Często prowadzi do rozwoju zapalenia sterczą, impotencji i bezpłodności. Rzęsistki wszystkich rodzajów pasożytujących w człowieku trudno zdiagnozować metodą mikroskopową, ponieważ są bardzo podobne do komórek krwi człowieka. Trudno je odróżnić od limfocytów trombocytów i innych. W zamkniętym krwiobiegu człowieka, gdzie niezbędna jest sterylność, żyje rzęsistek.

Jest to jedyny pasożyt zdolny do przeżycia w narządach płciowych człowieka

Istnieją różne metody zarażenia rzęsistkiem: kontakt bezpośredni-w życiu płodowym, podczas porodu (w drogach rodnych zarażonej matki), podczas kontaktów płciowych i pocałunków przez kontakt pośredni-wodę (woda pitna, łaźnia, basen, wanny mineralne), przez żywność-mięso i ryby, warzywa, owoce i przetwory mleczne, przez przedmioty codziennego użytku-naczynia, pościel, bieliznę, wannę, itd., przez skupiska ludzkie-rodzina, żłobek, szkoła, karmienie piersią, brudne zabawki, wspólna pościel, wspólne naczynia. Koty, psy i inne zwierzęta domowe to szczególnie niebezpieczne źródło zarażenia rzęsistkiem. Zarażenie rzęsistkiem odbywa się łatwo i niezauważalnie. U kobiet czasem wywołuje on wysiękowe zapalenie pochwy. Rzęsistek to sprytny, podstępny i bezlitosny pasożyt. Wczesne stadium zarażenia człowieka rzęsistkiem to początkowe stadium raka. Droga życiowa rzęsistka, jako gatunku, trwa 800 min lat. A droga człowieka-4 min. Rzęsistek posiada naprawdę wielki arsenał metod obrony przed mechanizmami odpornościowymi człowieka. Potrafi zmieniać formy występowania z rzęskowej na amebowatą lub cystowatą. Może zatrzymywać na swojej powierzchni komórki krwi i limfy. Wszystkie te i mnóstwo innych właściwości tego „kameleona” pozwalają mu unikać działania systemu odpornościowego żywiciela. Profesor M. Niewiadomski twierdził już w połowie XX wieku, że onkologia to jedynie gałąź parazytologii. W naszych czasach eksperymentalnie (w 1989 roku zgłoszono odkrycie NK-427-;,zdolności rzęsistka do «przekształcania się» w komórkę rakową”) udowodniono, że guz złośliwy to skupisko jednokomórkowych pasożytów rzęsistka w stanie „spoczynku”. Rak to choroba zakaźna, której początkiem jest rzęsistek. Objawy tej choroby pasożytniczej są jeszcze bardziej różnorodne, niż drogi zakażenia. Ile ludzi, tyle rodzajów i sposobów obrony przed pasożytem. A rezultat zwycięstwa pasożyta i porażki człowieka zawsze jest ten sam: rozrastanie się skupisk pasożytów, tworzenie coraz to nowych kolonii w różnych narządach i układach, zainfekowanie i zatrucie krwi oraz limfy, wyniszczenie tkanek i całkowite opanowanie organizmu. Kiedy odporność organizmu znacznie spada, rozprzestrzenianie pasożytów odbywa się z ogromną prędkością i kolonie pasożytów „w spoczynku” rosną bardzo szybko. Podczas otwarcia organu z guzem najbardziej agresywne i trujące kolonie rzęsistka otrzymują bodziec do namnażania się i tak zaczynają się przerzuty. Tak więc najniebezpieczniejszym wrogiem spośród pasożytów jest dla człowieka rzęsistek. A żeby zwyciężyć wroga, trzeba go przestudiować i „poznać twarzą w twarz”. Rzęsistek jest dzisiaj biologicznym przeciwnikiem człowieka. Wiemy o nim niewiele ze słyszenia, a on umie się maskować, upodabniając się do otoczenia, zmieniać sposób odżywiania i oddychania. Rzęsistek jest podobny do komórki ludzkiej. Lekarze sztucznie zawęzili ‚oddziaływanie rzęsistka do czynnika chorobotwórczego wywołującego rzęsistkowicę. Najczęściej słyszymy o rzęsistkowicy narządów płciowych. Parazytolodzy zaś uznali rzęsistka za nieszkodliwe żyjątko, które jest niemal pożyteczne w walce człowieka z grzybami i bakteriami. Onkolodzy stworzyli dzieła o przekształcaniu się zdrowych komórek ludzkiego organizmu w komórki rakowe. A prości ludzie wierzą tym baśniom i przy pełnym opanowaniu organizmu przez rzęsistka poddają się operacji, radio- i chemioterapii, które to zabiegi wzmagają rozrost, mnożenie się i agresję jednokomórkowego pasożyta – rzęsistka. Okazuje się, że komórki rakowe wcale nie są komórkami ludzkimi jak twierdzi oficjalna medycyna, lecz guzy te składają się właśnie z rzęsistków i kancerogenów. (T. J. Swiszczowa )pobrała komórki rakowe od różnych gatunków zwierząt oraz od człowieka, umieściła je w odżywce i otrzymała… różne formy rzęsistka. Obecnie człowiek, ze względu na swą ignorancję, stanowi rozsadnik pełzających i pływających pasożytów. Dlaczego jednak wciąż żyjemy? Otóż dlatego, że siły układu odpornościowego w zdrowym organizmie niszczą pasożyty. Albo ulegają one wakualizacji i giną, albo rozpadają się na drobne cząstki. obraz krwi o incydentalności-rzesistkowej, zatorowo – zakrzepowej, co klinicznie może spowodować zapalenie naczyń obwodowych, zawał serca, udar mózgu a nawet nagły zgon. W ciągu milionów lat ludzie i rzęsistki przystosowali się do siebie. Są wrogami zmuszającymi się do ciągłego doskonalenia. Wzmacniając swoją odporność, skazujemy jednokomórkowe pasożyty na żałosne istnienie w formie komórkowej. Lecz one oszukują układ odpornościowy i zaczynają intensywnie mnożyć się, zatruwając organizm produktami swojego metabolizmu. Wówczas organizm człowieka jest zmuszony wypracować nowe sposoby rozpoznania i stłumienia swoich wrogów, l tak w nieskończoność. W pewnym sensie powinniśmy być wdzięczni rzęsistkowi za ogromny bodziec do samodoskonalenia, bez którego zaczęlibyśmy się degenerować (T. J. Swiszczowa). W przebiegu choroby (trombocytopenii-mało-płytkowości) krew była wypełniona młodymi rzęsistkami. Przy badaniu preparatów krwi pod mikroskopem przyjmowano je za trombocyty. Rzęsistki umieją „przebierać się” również za limfocyty, naklejając je na siebie jak pancerz skrywający pasożyta przed układem odpornościowym. Zmniejszenie się ilość, trombocytów” we krwi po oczyszczaniu – świadczy tylko o wyniszczeniu rzęsistka. Nie należy zatem podejmować leczenia masą trombocytową. Byłby to bowiem akt ponownego zarażenia krwi, ponieważ medycyna nie dysponuje, ani sterylną krwią, ani jej frakcjami. W ten sposób nie badając, nie poświęcając najmniejszej uwagi rzęsistkowi, jako pasożytowi zdolnemu swobodnie migrować po całym organizmie i pozbawiać krew sterylności, medycyna nieświadomie popycha nas wszystkich ku degeneracji i rakowi. Trombocyty żyją tylko 4 dni, jest ich we krwi niewiele i odpowiadają jedynie za dwa czynniki krzepliwości. A plazma krwi czynników tych posiada aż trzynaście. (Glistnik pomaga niszczyć rzęsistka).

I zagadnienie zakrzepowego zapalenia żył także stało się zrozumiałe. Skrzepy na naczyniach, istniejące dziesiątki lat, nie mogą składać się z trombocytów ze względu na krótki okres życia tych ludzkich komórek. Skrzepy to skupiska pasożytów w stanie spoczynku, które przyczaiły się w żyłach, rzęsistków, włośni i innych…

Po przystawieniu pijawek w okolice pachwiny i krocza wychodzą nitkowate skrzepy. Po ich opłukaniu okazuje się, że pod czerwoną, krwawą powłoką pojawią się białawo-żółtawe twory ze zgrubiałej, śluzowatej masy. Jest to rodzaj tkanki rakowej. Właśnie taka masa wypełnia prostatę, blizny mięśniowe okolicy hemoroidalnej i obrzęki żył w okolicy pachwiny. Są to ściśnięte skupiska jednokomórkowych pasożytów rzęsistka.